درس و مشق
اما دهه هفتادی ها که تجربه دهه شصتی ها حسابی هوشیارشان کرده بود
(چون هر دهه شصتی احتمالا یک خواهر یا برادر دهه هفتادی داشت) خودشان را کمی رها
کردند تا به جای بخون بخون شنیدن های مکرر والدین، کمی هم از زندگی لذت ببرند.
مادر و پدرها هم که تجربه دهه شصتی های درس خوانده و بیکار را داشتند،کمی آسان‌گیرتر
شده بودند. البته نه خیلی! چون هنوز توی کت شان نمی رفت آدم می تواند دکتر و مهندس
نشود ولی موفق باشد. مفهوم کلاس تقویتی، کلاس زبان، مدرسه غیرانتفاعی و حتی رشته‌های
سوسولی مثل گرافیک و عکاسی، تازه برای نوجوانان دهه 70 بود که شناخته شد و شکل
گرفت. نکته تاریخیِ دیگر در زمینه درس و مشق دهه هفتادی ها، به وجود آمدن انواع
دانشگاه‌های پیام نور و پودمانی و بدون کنکور در زمان ورود به دانشگاهشان بود که
مرزهای راحتی و خوشحالی را جابه‌جا کرد و آه از نهاد دهه شصتی ها بلند شد.
خرید
اما نوجوانان دهه هفتادی این طور نبودند که مثل خواهر و برادرشان
بنشینند توی خانه یا بگذارند فقط در حد مانکن پرو از آن ها استفاده شود. قطعا
خودشان با پدر و مادر می رفتند خرید، نظر می دادند و نهایتا اگر نظر پدر و مادر به
قول آن ها خیلی هم خز و خیل نبود، با همکاری هم چیزی که می خواستند را انتخاب می
کردند. لباس و کفشی که نه خیلی آنتیک و قدیمی و سنگین و رنگین بود، نه خیلی
اجق‌وجق! با این همه دهه شصتی ها همیشه از همین اندک امتیازاتی که برای هفتادی ها
وجود داشت، کینه به دل داشتند.
پول خرج کردن
دهه هفتادی ها که دوران سخت دهه قبل را تجربه نکرده بودند، کم کم
به این نتیجه رسیدند «پول مال خرج کردنه، نه جمع کردن. پول تو جیبی حقمونه و اصلا
مگه چند سال عمر می کنیم که هی آرزوهامون رو حواله بدیم به آینده؟» برای همین مدل
زندگی شان را عوض کردند. خرج می کردند و باز پول می گرفتند. قیمت، خیلی محدودیت به
حساب نمی آمد. یعنی اگر چیزی را دوست داشتند، به سختی از نخریدن و نداشتنش کوتاه
می آمدند. هر چند دهه هفتادی ها، راحت تر از نسل قبل از خود پول خرج می کردند اما
هنوز هم رعایت شرایط جیبِ بابا، حرمت داشت.
تفریح
دهه هفتادی ها کم کم به این نتیجه رسیدند نباید منتظر بمانند کسی
برایشان تفریح دست و پا کند. برنامه های تلویزیون هم که اصولا برایشان تفریح محسوب
نمی شد. برای همین تصمیم گرفتند با رفقایشان بپلکند. یعنی دیدارهای فامیلی دهه
شصتی ها، زمان دهه هفتادی ها تبدیل شد به گردش و گشت و گذار با دوستان و رفقا.
کافه نشینی و کافه گردی هم همین زمان ابداع و وارد سبک زندگی نوجوانان دهه هفتاد
شد و ناگهان قهوه نوشیدن در کافی شاپ به یک مقوله مهم در زندگی نوجوانان
تبدیل شد. از دیگر تفریحات مهم هفتادی ها، گوش دادن به موسیقی بود و مرضِ پلی
کردنِ موزیک به عنوانِ بک‌گراندِ همه کارهای روزمره، از عادات دهه هفتادی هاست.
لباس پوشیدن
متولدین دهه هفتاد، لباسهایشان بهطور کلی با خواهر و برادرهای دهه شصتیشان فرق داشت و از مسخره کردن تیپ و قیافه آنها هم ابایی نداشتند. دهه هفتادیها لباسهای ساختارشکنانه و راحتتری میپوشیدند، در انتخاب رنگها هم دستشان بازتر بود و جسورتر بودند. در دهه شصت، سِت کردن به معنای سرتاپا لباس یکرنگ پوشیدن بود. دهه هفتادیها اما به طیف رنگی در لباس پوشیدن معتقد بودند؛ یعنی بهجای یکسره آبی پوشیدن، آبی تیره و آسمانی و سرمهای را با هم میپوشیدند. دهه هفتادیها در آرایش مو هم طرحی نو درانداختند؛ دخترهای نوجوان بدون هیچ ترسی موهایشان را پسرانه کوتاه میکردند و پسرها هم مدل موی جدیدی کشف کردند با عنوان کلی «سیخسیخی» که انواع مختلفی از آن را روی سرشان پیاده میکردند، بیتوجه به اعتراض و جیغ و داد والدین.
