شناخت عسل واقعی از عسل تقلبی کار چندان دشواری نیست. برای کسی که به آزمایشگاه دسترسی ندارد یک راه بیشتر برای تشخیص عسل وجود ندارد و آن هم استفاده از ابزارهایی است که بدنش در اختیار او گذاشتهاست. با چشمانش شکل ظاهری عسل را میبیند، با بینیاش آن را بو میکند و با زبانش آن را مزه مزه میکند. اگر عسل، عطر و طعم گلها را داشتهباشد، واقعی است اما عسلی که بوییدن آن باعث عطسه شود و چشیدنش گلو را بسوزاند، به احتمال زیاد تقلبی است.
روشهای دیگر تشخیص عسل اصل:
ریختن عسل در آب سرد: اگر مقداری عسل طبیعی را در یک لیوان آب سرد بریزید، میبینید که عسل کاملا حالت چسبندگی خود را حفظ میکند و خیلی سخت و دیر در آب سرد حل میشود اما عسل تقلبی سریع در آب حل میشود. اگر عسل را داخل لیوان محتوی آب بریزید، چنانچه به صورت عمودی وارد لیوان شود و بهسرعت حل نشود و در ته لیوان جمع شود، عسل مطلوبی است. عسلی که هنگام ریختن در آب حل شود، خلوص کمتری دارد.
رس زدن عسل: رس زدن به معنای رسوب کردن و کدر شدن عسل است. برخلاف تصور عمومی عسل طبیعی به دلیل داشتن «دیاستاز» (دیاستاز، یکی از آنزیمهای اصلی عسل و عامل شکستن قندهای ترکیبی و تبدیل آنها به قندهای ساده است.) بعد از مدتی تهنشین میشود و رس میزند؛ یعنی ذرات قند عسل متبلور میشود و عسل مانند روغن نباتی سفت میشود. تفاوت آن با شکرک زدن که در مربا ایجاد میشود، این است که بلورهای عسل رس زده خیلی ریزتر از بلورهای مربای شکرک زده است.
مزه کردن: عسل طبیعی، علاوه بر شیرینی خاص، دارای مزه و طعم ویژهای است که عسلهای مصنوعی فاقد آن هستند؛ باید توجه داشت که عسل مصنوعی بیشتر مزه شیرینیِ شکر میدهد تا مزه خالص عسل. عسل طبیعی به سرعت در دهان آب میشود و پس از مصرف ایجاد انرژی میکند، در حالیکه عسل غیرطبیعی طعم آبنبات میدهد. اگر مصرفکننده حرفهای عسل خالص شوید بدون زحمت قادر خواهید بود عسل غیرواقعی را بشناسید.
عطر و بوی طبیعی: اگر درپوش عسل مدتی بسته باشد هنگام باز کردن درپوش، بو و رایحه مطبوع عسل طبیعی را میتوانید استشمام کنید.
روشهای دیگر تشخیص عسل اصل:
ریختن عسل در آب سرد: اگر مقداری عسل طبیعی را در یک لیوان آب سرد بریزید، میبینید که عسل کاملا حالت چسبندگی خود را حفظ میکند و خیلی سخت و دیر در آب سرد حل میشود اما عسل تقلبی سریع در آب حل میشود. اگر عسل را داخل لیوان محتوی آب بریزید، چنانچه به صورت عمودی وارد لیوان شود و بهسرعت حل نشود و در ته لیوان جمع شود، عسل مطلوبی است. عسلی که هنگام ریختن در آب حل شود، خلوص کمتری دارد.
رس زدن عسل: رس زدن به معنای رسوب کردن و کدر شدن عسل است. برخلاف تصور عمومی عسل طبیعی به دلیل داشتن «دیاستاز» (دیاستاز، یکی از آنزیمهای اصلی عسل و عامل شکستن قندهای ترکیبی و تبدیل آنها به قندهای ساده است.) بعد از مدتی تهنشین میشود و رس میزند؛ یعنی ذرات قند عسل متبلور میشود و عسل مانند روغن نباتی سفت میشود. تفاوت آن با شکرک زدن که در مربا ایجاد میشود، این است که بلورهای عسل رس زده خیلی ریزتر از بلورهای مربای شکرک زده است.
مزه کردن: عسل طبیعی، علاوه بر شیرینی خاص، دارای مزه و طعم ویژهای است که عسلهای مصنوعی فاقد آن هستند؛ باید توجه داشت که عسل مصنوعی بیشتر مزه شیرینیِ شکر میدهد تا مزه خالص عسل. عسل طبیعی به سرعت در دهان آب میشود و پس از مصرف ایجاد انرژی میکند، در حالیکه عسل غیرطبیعی طعم آبنبات میدهد. اگر مصرفکننده حرفهای عسل خالص شوید بدون زحمت قادر خواهید بود عسل غیرواقعی را بشناسید.
عطر و بوی طبیعی: اگر درپوش عسل مدتی بسته باشد هنگام باز کردن درپوش، بو و رایحه مطبوع عسل طبیعی را میتوانید استشمام کنید.