الگوهای گریه
ماههای ابتدایی/ بچهها بهطورمعمول در هفته اول با یک تُن یکسان و منظم گریه میکنند. بهتدریج گریههایشان متنوعتر می‌شود و شما متوجه خواهیدشد که گریهها بیشتر نشاندهنده میل فرزندتان برای رسیدن و رفتن به مرحله بعدی اتفاقاتِ یک روز است؛ یعنی گریهها را بیشتر موقع غذاخوردن، زمان استراحت و نوازش و زمان چرت نیمروزی میشنوید. کودکان بهطورمعمول همیشه در معرض انواع ناراحتی هستند؛ گرسنگی، تشنگی، خستگی، کثیف شدن لباس و ... .
شش ماهگی/ اوقاتی وجود دارد که کودکتان در اوج خوشحالی است؛ اما ناگهان اشکهایش جاری می‌شود. این حالت بهطورمعمول وقتی اتفاق میافتد که دیگران حضور دارند. کودک شما در این سن، تفاوت بین چهره‌های غریبه و آَشنا را تشخیص و در برابر غریبهها واکنش نشان میدهد.
نه ماهگی/ نوزادان در این سن، کمتحمل هستند و آمادهاند تا در یک لحظه خُلق خود را تغییر دهند؛ برای مثال ممکن است کودک شروع به گریه کند چون نمیتواند کاری را که دوست دارد، انجام بدهد. او میفهمد بچههای دیگر میتوانند بیشتر از او و آزادانه حرکت کنند و دلش میخواهد این تحرک و آزادی را تجربه کند. در این سن کافی است اسباببازی محبوبش در دسترس نباشد تا اشکهای ناکامی سرازیر شود.
دوازده ماهگی/ تعجب نکنید اگر کودکِ یک سالهتان در مهدکودک یا جایی دیگر در حضور بچههای هم سنوسالش خشمناک و آتشین گریه میکند. کودک در این سن دوست دارد کنار بچههای دیگر باشد؛ اما وقتی دیگران به او نزدیک میشوند، میترسد و گریه میکند.
بچهها با گریهشان چه پیامی به شما میدهند؟
