فرجام قاتلان امام حسین(ع) و یارانش
در روز دهم ماه محرم سال 61ه.ق ، افراد بسیاری در سپاه دشمن دست خود را به خون امام حسین(ع) و یاران او آغشته کردند. این افراد هرگز عاقبت به خیر نشدند و یک روز خوش در زندگی پس از قیام عاشورا ندیدند.در این بخش از دین و مذهب به معرفی چند تن از دشمنان و قاتلان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و سرنوشت شوم آنان در این جهان می پردازیم.
قاتلان امام حسین چگونه مردند؟
مرة بن منقذ: قاتل حضرت علی اکبر(ع)
از لشگریان عمربن سعد در جنگ با امام حسین (ع) در عاشورا سال 61 ه.ق بود. او از طایفه «عبدالقیس» و مردی دلیر و بی باک بود. در واقعه کربلا هنگامی که حضرت علی اکبر(ع) به میدان رفته و تعدادی از دشمنان را به هلاکت رساند، کسی نمی توانست در مقابل او به مبارزه آید. مرة بن منقذ، که از دلاوری های آنحضرت، به خشم آمده بود، به میدان آمد و گفت:بزرگترین گناهان عرب بر گردن من که اگر علی اکبر بر من بگذرد و من داغ او را بر دل پدرش نگذارم.
زمانی که حضرت علی اکبر(ع)با شمشیر خود به دشمن بار دیگر حمله کرد، مرة، راه را بر او بست و با ضربه ای که به او زد، آنحضرت به زمین بیفتاد. آنگاه دشمنان آن حضرت را محاصره کرده و به شهادت رساندند. البته روایات مختلفی در مورد نحوه به شهادت رسیدن آن حضرت وجود دارد.
سرانجام کار او:
چند سال بعد از واقعه کربلا، سال 64 هـ.ق، مختار به خونخواهی شهیدان کربلا قیام کرد و بیشتر دشمنان و قاتلان عاشورا را به سازی اعمالشان رسانید.
مختار دستور داد اول دو دست او را بریدند، بعد زبانش را از دهانش بیرون کشیدند سپس هر دو چشمش و بعد لبانش را بریدند و آخر کار سر از بدنش جدا کرده و بعد تنش را در آتش سوزاندند.
بقیه در ادامه مطالب مطالعه بفرمایید
